Τετάρτη

Φρουτοπία


Το Γλεπόκι Αγαπά Βασίλη Καζούλη.
Ίσως γιατί με τα τραγούδια του πέρασε μερικά από τα καρδιοχτύπια στα μικράτα του, ίσως γιατί και αυτός κουβαλάει μια εφηβική τρέλα και αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει. Γι’ αυτό και όταν είδε στον περιφερειακό την αφίσα Πάνος Κατσιμίχας, Μαχαιρίτσας, Καζούλης, Σταρόβας κ.ά, Θέατρο Γης, αναφώνησε ‘εδώ είμαστε’, με αποτέλεσμα να στρίψει ο οδηγός στη λάθος έξοδο.

Ψήνει (300° C) λοιπόν το γλεπόκι την τρελοπαρέα (χαχανούλης, χαρίλαος και άσχετος) και ανηφορίζουν προς το θέατρο γης. Με 2 αυτοκίνητα. Φτάνει το πρώτο αυτοκίνητο και βρίσκει ένα έρημο θέατρο:
-Εδώ δεν είναι η συναυλία? ρωτάνε στην είσοδο
-Εδώ είναι, αλλά αύριο παιδιά!
Ωχ*
Ακούει το προβλεπόμενο κράξιμο το γλεπόκι, μασουλάει κάτι δικαιολογίες του τύπου, δεν κατάλαβα ρε παιδιά, μη βαράτε, ένεκα που ήτανε με 10άρια η γραμματοσειρά στην αφίσα..
Τηλέφωνα στο άλλο αυτοκίνητο για να μη κουβαληθούν τzάμπα, χωρίς αποτέλεσμα όμως. Τη φάτσα του τύπου στην είσοδο θα’ θελα να έβλεπα, όταν πήγε και 2o αμάξι μέσα σε 5΄ και ρώτησε για την συναυλία.
Την επομένη η παρέα βρέθηκε να ξαναανηφορίζει για το θέατρο γης. Όλα κομπλέ, το θέατρο ανοιχτό, ο κόσμος μέσα και οι τραγουδιστές οι σωστοί. Την προσφώνηση έκανε μια κυρία, εκπρόσωπος της Ιθάκης. Όταν ήρθε η ώρα να φωνάξει στη σκηνή τον επόμενο ομιλητή, ζορίστηκε λίγο. ‘και τώρα για ένα σύντομο χαιρετισμό ο κος Καλονεεε... Καλοτ…Κολα…Κολαντεράκης!!!’ Ερχεται το λοιπόν ο κος Κολαντεράκης (!) και διορθώνει την προλαλήσασα ‘το όνομά μου είναι Καλαμπαλίκης’.
Αλήθεια σας λέω. Καλαμπαλίκης, όχι Κολαντεράκης.

Απορίες: Τα παιδιά του είναι τα Kαλαμπαλίκια? Και που τα βάζει όταν τα πηγαίνει στο σχολείο με το αυτοκίνητο? Στο πίσω κάθισμα? Και όταν κάνουν φασαρία τα καλαμπαλίκια τι κάνει? τιμωρία με το ένα πόδι όρθιο?Ουφ.

Η πρώτη ώρα ξεκίνησε με Βασιλάκη, να πηλαλάει σαν το τραγί στη σκηνή και να τραγουδά άαανναααα, δεν ήμανε εγώ για αεροπλάαανααα, και δώστου και εμείς από κάτω να σιγοντάρουμε. Ακολούθησαν Μαχαιρίτσας και Κατσιμίχας. Και δώστου αχ και βαχ εμείς. Κατεβήκαμε και κάτω για να πιάσουμε το feeling καλύτερα. Και το πιάσαμε. Και πάνω που το κρατούσαμε, βγαίνει ένας μεσήλιξ να μας τραγουδήσει Σταυρό του Νότου. Λίγο που δεν ήξερε τα λόγια του νέγρου θερμαστή από το Τζιμπουτί απέξω και τα διάβαζε, λίγο που είχε ξεχάσει το πιεσόμετρο σπίτι, ήρθαμε και ξενερώσαμε. Και πετάει ο φωτεινός χαχανούλης την ιδέα, όταν θα έρθει η ώρα του περιβόητου στίχου να φωνάξουμε μπας και τον μπερδέψουμε:
-Μάνα που πας?
-Γιέ μου θα πάω στα καράβια.
Δεν έπιασε. Γκρ.
Επόμενος καλλιτέχνης, ο Τόλης Φασόλης. Φασόη το λεν το παλικάρι, αλλά τι λογοπαίγνια να κάνεις με το Φασόης? Ενώ το Τόλης Φασόλης θυμίζει και λίγο από Φρουτοπία. Ο Αιμίλιος το Μήλο, ο Θάνος το Κολοκυθάκι και ο Τόλης Φασόλης.
Και δώστου εμείς από κάτω ‘να ζήσεις ρε Φασόλη’, ‘μπράβο ρε γίγαντα’.
Έρχεται σε κάποια φάση να μας απογειώσει η Ζήνα Αρβανιτίδη, κόρη (?) του Πασχάλη. Φοβερή φωνή, καμπάνα. Φτυστή η μάνα της.
Στα τελειώματα, και όσο τραγουδούσε ο Πάνος Κατσιμίχας το γλεπόκι κοιτούσε τη σκηνή με το βοδίσιο βλέμμα του και τραγουδούσε ‘μου το ‘χες πει πολλές φορές ότι δε μ’ αγαπούσες’ ‘Όχι εγώ’ αποκρίνεται ο κιθαρίστας. Αχμ. Μας πήρανε χαμπάρι.


* το ωχ αυτό δεν είναι απλά ένα ωχ. Είναι κάτι σαν ουόχ. Βαθύ και πονεμένο. Σαν να σου πάτησε η θείτσα στον επιτάφιο τον κάλο στο αριστερό πόδι.

3 σχόλια:

Stefanos είπε...

ααααα ωραία γράφουτε, να σας έχουμε υποψιν δηλαδή και λοιπά και λοιπά...Ο Χαζούλης πάντως εμένα δε μου ήρεσκε ποτέ ιδιαίτερα.
Μου θύμιζε αραιωμένη και χλιαρή μπύρα... μη σου πω και κάτι από εμμηνόπαυση, τσάι και συμπάθεια..
πολύ 0% χωρίς λιπαρά και ζάχαρη ρε γαμώτο.. αλλά γούστα είναι αυτά

γλεπόκι είπε...

Thanx φίλτατε εσταρινάκη. Από τότε που η κοινή μας φίλη (κ.Μαυρίλα) μετακόμισε σπίτι μου, γιατί μυρίζανε λέει τα πόδια σου, είμαι φανατικός αναγνώστης σου. Γέλιο μέχρι δα-κρύων.

BloodByTheJukebox είπε...

Γλεπόκι συγχαρητήρια!!! Γράφεις πολύ ωραία!